Het is donderdag, 20.25 uur als ik dit schrijf. Ik probeer yoga with Adriene te doen, maar ik heb al 4 keer op pauze moet drukken om boos naar boven te gaan en te roepen (nee: schreeuwen) GDVRDMME EN NU OPHOUDEN EN GAAN SLAPEN.

Ik heb geen zin meer in yoga.

Ik heb nergens meer zin in.

Ik durf wel eerlijk te zeggen dat ik met die hele corona shit prima om kon gaan, maar nu, nu echt, ben ik er klaar mee. Met het thuisonderwijs (hoewel iedereen maar roept dat ik echt juf moet worden, weet ik sinds deze week dat ik in ieder geval geen juf van mijn kinderen moet worden), met het weer, met zoveel mogelijk binnen blijven, met niet sporten, met alles. …

Ik heb een haat liefde verhouding met fashion. Met mode. Met kleding. Dat komt, natuurlijk, door mijn vader.

Toen ik een opstandige rebelse tiener was wou ik heel graag een Levis 501 hebben. Ik herkende de Levis meteen bij andere mensen, aan dat rode labeltje natuurlijk.

Die broek kostte 100 gulden. Ik had een folderwijkje en daar verdiende ik nog maar net 100 gulden als ik een maand lang folders liep.

Nou Des, zei mijn vader, dan werk je dus keihard voor en vervolgens maak je al je geld op door er maar een broek van te kopen. broek van. …

Nr2. die vanaf zijn geboorte tussen ons in wou slapen, ik hoefde hem maar in de co-sleeper te zetten of hij zette een keel op. Alsof hij gewoon voelde dat het een ander matrasje was, dat er niet twee warme lichamen om hem heen lagen. Nog altijd kroelt hij zijn kleine lichaampje om mij heen als ik naast hem ga liggen in bed.

Nr1. die moederziel alleen in een klein bakje in het ziekenhuis heeft gelegen, geen stukje moederhuid, geen troost, geen warmte. Pas toen hij thuiskwam haalden we het in, hij sliep op mijn borst, ik nam hem mee in de draagdoek. …

Laatst had ik weer eens afgesproken met een vriendin, een meisje (vrouw?) waar ik op zich prima mee kan, die ik al heel lang ken, waar ik veel mee heb meegemaakt.

Toch is het niet het type vriendschap dat bij me hoort, zullen anderen misschien zeggen. Ik zeg het zelf ook. En toch hou ik van haar, toch vind ik de vriendschap die ik met haar heb heel waardevol.

Wel merk ik elke keer als ik met haar afspreek dat ik me aan het voorbereiden ben. …

In 2019 was ik niet veel actief op instagram. Mijn zusje veranderde mijn wachtwoord (ultieme tip!) waardoor ik er ook niet meer bij kon.

Ergens begin 2020 ging ik weer online, en toen kwam corona, en ik merkte dat ik het in die tijd wel fijn vond om wat meer actief te zijn op de gram.

De mooiste initiatieven kwamen langs, ik wisselde tips uit met mede moeders over het thuisonderwijs, ja ik vond het wel gezellig eigenlijk.

Het was vooral gezellig omdat iedereen in hetzelfde schuitje zat. …

Vroeger, toen mijn zusje en ik nog klein waren, gingen we met onze ouders elke zondag op visite. Bij ooms en tantes, en heel vaak bij opa B.

Opa B. was niet onze “echte” opa, hij is de oom van mijn moeder, maar goed, in onze cultuur noem je die dan ook opa.

Opa B. was al heel oud. Hij herkende ons niet altijd, mijn moeder moest altijd even zeggen van wie ze de dochter was, “oja”, zei hij dan, hij wist het weer.

Hij zat altijd in een stoel bij het raam naar een hele saaie zondagfilm te kijken of Euro Sport stond erop, altijd skiën. …

In 2020 kocht ik meer dan lief voor me was. Er was natuurlijk corona, we bleven thuis, de bieb was dicht, ik steunde de lokale ondernemer heel vaak, en we verhuisden en we kochten heel veel nieuwe meubels, en de laatste maanden van 2020 heb ik, voor mijn doen, echt veel gekocht: jurken (wel vintage, allemaal via marktplaats), megadure serums voor mijn gezicht, andere verzorgingsproducten, enz.

In 2019 heb ik eens een 3 months no buy gedaan, en dat beviel zo goed, dat het zelfs een 4 months no buy werd, volgens mij zelfs een 5 months no buy, in ieder geval, na zo’n lange tijd niets kopen voor mezelf voelde het kopen van alleen al iets kleins meteen als iets vies, iets smerigs. …

Oh jongens, wat inmens groot verschil weer met die eerste lockdown.

Die eerste intelligente lockdown, weten jullie nog, waarvan we dachten dat het daar bij zou blijven, hahahahaha, corona be like NOT, waar we met z’n allen netjes thuiswerkten en voor het eerst de kinderen thuisscholing hadden.

En wij nog in de oude buurt woonden, die oude kwetsbare wijk, met dito school en ik alleen nr1. in groep 3 had zitten, en nr2. nog in groep 2 en die niet meer moest doen dan wat knippen en plakken.

Het was toen dat ik in gesprek ging met mede moeder vriendinnen en zij mij lieten zien wat zij allemaal mee kregen aan schoolwerk. En ik het moest doen met maar een schema op een a4tje en een appje zo af en toe van de juffen. …