Vroeger, toen we nog niet samenwoonden, nog geen kinderen hadden, en jij hier woonde, en ik nog daar, en we elkaar alleen in het weekend konden zien.
Ik reed op de vrijdag naar jou toe, we keken het hele weekend The Sopranos. We sliepen uit, We deden middagdutjes, en hadden heel veel seks.
En zondagavond, nog een nachtje, de laatste nacht van het weekend, en dan was het maandag en ging ik weer weg.
Maandagochtend heel vroeg vertrok ik. Soms was het nog half 6. Ik sloop altijd heel stil uit bed. …
Toen er weer gezwemlest mocht worden belde ik meteen met het zwembad om samen een nieuwe dag uit te zoeken waar de jongens weer konden beginnen.
Ik kwam met veel gepuzzel uit op een dinsdagavond om 1900 uur, en het zwembad is hier niet in de buurt, dus dat betekent dat ze op hun vroegst pas om half 9 op bed zouden liggen.
Doordeweeks.
(voor de niet-ouders onder ons, dat is veel te laat).
Er was nog wel een andere mogelijkheid: de zondagmiddag.
De weekenden zijn heilig voor mij. Dan heb ik een beetje rust, en vooral: dan kunnen de…
Ik wil mezelf niet een die-hard Harry Potter fan noemen, al heb ik alle boeken gelezen, alle films gezien en weet ik ook alle spreuken en details op te noemen en natuurlijk ging ik in London langs het 3/4 perron, maar om nou in de rij te staan om een foto te maken of iets ontzettend duurs te kopen uit de giftshop, er zijn grenzen mensen.
Wel roep ik regelmatig tegen de kinderen dat ik niet kan wachten tot ze Harry Potter interessant gaan vinden. …
Nog een favoriete ding om samen met LOML te doen: fantaseren hoe dat later gaat. Later als de jongens groot zijn. Later als ze aan het puberen zijn. Later als ze een vriendinnetje (of vriendje, ja ja, het maakt ons niet uit, we zijn zeer openminded) hebben. Later als ze studeren.
“Ik kan echt niet wachten tot”, beginnen we dan;
tot ze oud genoeg zijn om alle drie rustig in een restaurant te zitten en alle drie echt alles lusten zodat we alle sterrenrestaurants over de hele wereld af kunnen gaan.
Tot ze een vriendinnetje krijgen en die meenemen naar…
Een paar keer in de week, als LOML er al uit is gegaan en ik nog even lig te soezelen in bed* gaat de slaapkamerdeur open en zie ik daar een hoofdje tevoorschijn komen, met een bos haar. Een steeds groter wordend kind in alleen boxershort*.
Kom maar hier, zeg ik dan, en hij springt het bed in, ik krul mijn lichaam om zijn steeds groter wordende lichaam heen en zo liggen we even heerlijk in de vroege ochtend.
Ik geef hem kusjes, op zijn wang, (hij; mama, neee), in zijn nek (nee, mama dat kietelt!), …
De jongens zijn druk bezig met sport in het weekend. Voetbal, golf, en, het mag weer, zwemles.
Waar ze soms in de weekenden nog gingen uit logeren, nu kan dat dus nog meer.
De waarheid is dat ik daar even van moest bijkomen.
Vooral nu.
Juist nu.
Want het is nu, en ik vind het altijd zo stom om te zeggen, onwijs druk bij ons thuis. …
Een keer zag ik nr3. stoeien met zijn broers. Hij duwde zijn oudste broer weg, die zogenaamd op de grond viel “ahh” schreeuwde hij er dramatisch bij.
Nr3. keek er stoer bij, zijn handjes in de lucht. Dan krijgt hij een duwtje van zijn andere broer. Ook die duwt hij terug, met al zijn kracht, ik zie zijn mondje gespannen, zijn volle wenkbrauwen in een frons. En ook zijn andere broer valt zogenaamd hard achterover, ook een dramatische schreeuw erbij.
Nr3. kijkt naar zijn broers.
Zijn slachtoffers.
Hij gooit zijn handen in de lucht, met een vuist. …
“Oja, dat heb jij elke maand toch mama, wil jij een kruikje?”
“Zal ik een kruikje voor je maken?”.
“Nee, ik wil een kruik voor mama maken!”.
“Neem anders een warm bad, ik let wel op de jongens”.
“Zullen we vroeg op bed gaan vandaag?”
“Laat mama maar even jongens, mama heeft een beetje buikpijn”.
“Waarom huil je mama?”
“Oja, soms doet nr3. wat schattigs, en dan heb ik soms tranen in mijn ogen mama, hoe kan dat? Is dat hetzelfde?”.
“Nee, ik huil nooit”.
“Later, als jullie vriendinnetjes krijgen, dan moeten jullie ook lief voor ze zijn, sowieso een keer in de maand!”.
“Vanaf hoe oud krijgen meisjes dan bloed?”.
“Doet het ook pijn als je bloed hebt mama?”.
“Oja. Ja. Ja, ik geloof dat ik het nu begrijp”.
Bij mij in de wijk woont een moeder met drie kleine kids. Eentje van sowieso 4 jaar vermoed ik, want die gaat al naar school, een kleine baby, en eentje daar tussenin.
Voor wie kan rekenen: krap op elkaar dus.
Ik heb onwijs veel respect voor haar. Omdat ik zelf drie kids heb misschien, die ook best snel achter elkaar kwamen, en ik daardoor weet hoe zwaar het is.
Soms zie ik haar lopen met aan haar ene hand de 4 jarige en met haar andere hand duwt ze de duo-wagen met haar andere twee kinderen.
Soms wilt haar 4…
Een paar weken terug heb ik het “uitgemaakt’ met een vriendin. Ik vond dat een van de moeilijkste dingen die ik moest doen.
Het liefst, en dat zei de betreffende vriendin ook al, had ik het willen verwateren, als een stille hint, joe, ik neem geen contact meer met je op, snap je de hint, maar ik wist dat ik bij haar duidelijk moest zijn.
Ze reageerde boos. Fel. Ze zag het niet aankomen. Ik kan goed begrijpen dat ze boos was. …
Zine 1 “Liefde” (2019). Boek 1. “Ik ben er (ook) nog” (maart 2020). Ben trouwens ook nog eens moeder.